15.3.08

Systkinakærleikur

Snæfríður er búin að dekra við bróður sinn síðustu daga, og þau eru búin að vera svoooo góð saman. Alveg frá því hún skreið uppí til hans á spítalanum, knúsaði hann og hjálpaði til við að setja saman pleimóið, alveg fram á daginn í dag þegar þau sitja saman uppi í sófa í góða veðrinu og horfa á vídeó.

Sindri telur niður klukkutímana á daginn þangað til Snæfríður kemur heim úr skólanum. Og hún á alltaf smá tíma til að sinna litla bróður sínum og leika við hann, þótt hún komi heim með fullt af vinum. Algjör sælutími.

Snæfríður skrifar sögu

Snæfríður setti saman þessa sögu.

Aðgerðin hans Sindra

Einu sinni var strákur sem hét Sindri. Hann var að fara í aðgerð út af eyranu. Hann fór á mánudagsmorgni upp á spítalann, hann fór á skurðstofuna og þar átti að svæfa hann. Það átti að stinga nál í hann og læknirinn gerði það, en það virkaði ekki. Þá var stungið í hina hendina og það gekk heldur ekki, þá var stungið aftur í hina hendina og þá gekk það. En þá var Sindri orðinn hræddur og vildi ekki fara í aðgerðina en hann fór í hana.

Svo þegar hann vaknaði leið Sindra rosa illa og var að reyna að rífa umbúðirnar af og var svo illt og svo gat hann ekki sofnað. Svo fékk hann verkjalyf og þau virkuðu ekki, þá fékk hann meiri verkjalyf og meiri en það virkaði ekki og á endanum sofnaði hann.

Þegar hann vaknaði fékk hann súrmjólk en hann ældi því. Þá fékk hann brauð en hann ældi því og svo fór hann bara að horfa á mynd. Hann horfði á Mr. Bean og Starvos. Svo kom mamma hans og systur hans með gjöf á sjúkrahúsið, hann fékk blóm, pleimóeldhús og pleimókrakka sem er í hjólastól. Svo komu Guðrún, Signý og Óli. Þau komu líka með gjöf, hann fékk blóm, bíl og Tinna DVD mynd og sleikjóvönd. Hann var ánægður með þetta.

Svo fékk hann sér brauð með banana og hann ældi af því þannig að hann fékk frostpinna og þá leið honum betur. Svo fóru allir nema pabbi og þeir gistu þar.

Endir.

Aðgerðin gekk vel

Já, aðgerðin gekk ljómandi vel, nýja himnan lokar núna gatinu á hljóðhimnunni og núna bíðum við bara í 2-3 vikur og sjáum hvort þetta grói og festist eins og það á að gera.


Sindri með Friðriki lækni.


Fyrsti dagurinn eftir aðgerðina var erfiður, Sindri vaknaði illa úr svæfingunni, var með mikla verki og fékk mikið af verkjalyfjum, þurfti súrefni og ældi svo frameftir kvöldi.


Svo vaknaði hann eldhress daginn eftir, kom heim um hádegi og hefur síðan þá verið sprækur sem lækur. Við tökum því samt rólega hérna heima, hann hefur ekkert farið í skólann og má ekkert fara í íþróttir næstu vikur. Allt til að auka líkurnar á að þetta grói vel og vandlega.

9.3.08

Á morgun

Sindri fer í aðgerðina sína eldsnemma í fyrramálið.
Hann hlakkar mikið til. Ég er hálfkvíðin. Það er aldrei gaman þegar þarf að krukka eitthvað í börnin manns.

4.3.08

Jæja, hlæjið ykkur nú máttlaus

Gömul bekkjarmynd .....ómæómæ!

Tímamót

Jæja, jæja. Þá er þetta að bresta á. Á næsta mánudag leggst Sindri inn á spítala til að láta græða nýja hljóðhimnu í hægra eyrað sitt. Aðgerðin sjálf er stutt, uþb. hálftími og ef allt gengur vel þá verður hann kominn heim daginn eftir.

Aðgerðin fer þannig fram að fyrst er skorið í vöðva fyrir ofan eyrað og sótt þangað himna. Svo er sú himna grædd í hlustina á honum, og þetta verður nýja hljóðhimnan hans.



Gamla hljóðhimnan var orðin alveg ónýt. Síðustu 2 árin hefur verið gat á þessari hljóðhimnu sem hefur bara farið stækkandi, og nú er svo komið að það er næstum ekkert eftir af henni. Þessi vetur hefur verið erfiður eyrnabólguvetur fyrir Sindra, en núna koma flestar sýkingarnar utanfrá (þ.e. ekki út af kvefi heldur bakteríum sem eiga greiðan aðgang inn í eyrað þegar engin hljóðhimna er). Hann er hættur að geta farið í sund án þess að fá eyrnabólgu í kjölfarið.


Þetta er mynd af heilli hljóðhimnu og svo einni með gati. Sindra gat er talsvert stærra en þetta.

Og svo heyrir hann náttúrlega mjög illa (HA!?), á erfitt með að staðsetja hvaðan hljóð koma, er sjálfur svolítið hávær osfrv.

Ef aðgerðin heppnast vel, þá mun vonandi eyrnabólgunum fækka verulega hjá honum. Og heyrnin á að batna mikið.
Sindri hlakkar mikið til (er alveg JESS! og JIBBÍ þegar er minnst á aðgerðina). Hann hlakkar auðvitað til að batna í eyranu, að fara að heyra betur og komast aftur í sund. Og svo er pínu kúl að fá frí í skólanum og leggjast inn á spítala ;-)



Við foreldrarnir reynum að halda aftur af væntingum hjá okkur. Árangurinn af þessum aðgerðum er samt almennt góður, 85-95% (ég er auðvitað búin að liggja yfir öllum síðum á netinu þar sem fjallað er um þetta), þannig að sýkingum fækkar og heyrn batnar í langflestum tilfellum. Aðgerðin sjálf gengur yfirleitt vel, en svo þarf að halda eyrum, nefi og kinnholum hreinum í nokkurn tíma á eftir, því þessi ný-ígrædda hljóðhimna eyðileggst auðveldlega við svoleiðis álag fljótt eftir aðgerðina. Sindri má ekki hnerra og alls ekki snýta sér fyrstu dagana á eftir. Ekkert hopp og hí og engin slagsmál, engir boltar í haus. Og ekkert sund í heila 4 mánuði á eftir. Ætli við vefjum hann ekki bara inn í bómull, allavega svona til að byrja með. Úff, eins og það er nú auðvelt með 7 ára gaur.

En jæja, við förum upp á spítala á föstudaginn, hittum læknana og förum í undirbúning fyrir aðgerðina. Þá kemur það betur í ljós hvernig við eigum að haga okkur eftir aðgerðina. Um helgina á Sindri að keppa í körfubolta í Njarðvík (ef læknarnir hafa ekkert við það að athuga) og svo er það bara aftur spítalinn eldsnemma á mánudagsmorgun. Krossum putta :-)