Kát og glöð

Byrjuð að lesa blöðin

Það er ekki langt síðan við horfðum á Sólveigu full aðdáunar, já sko, litla sponsið var farin að geta haldið á hringlu og sett hana í munninn. Þvílíkur snillingur. Og við vorum auðvitað alltaf að rétta henni eitthvað dót til þess að halda á og skoða og smakka, oh, voða er hún dugleg litla skottið.

En núna er annað uppi á teningnum. Hendurnar hennar Sólveigar eru orðnar svo ofboðslega duglegar. Morgunstund með pabba og mogganum snýst upp í skemmdarverk á blaðinu og umfangsmikil þrif á prentsvörtu barni. Róleg sudoku stund í mömmufangi snýst upp í hatramma baráttu um það hver eigi að halda á blýantinum. Og ef Sólveig nær honum, heldur hún fast og sleppir ekki. Sem er nokkuð merkilegt því að á sama tíma er hún orðin alveg ótrúlega klaufaleg við að halda á dóti. Sérstaklega ef hún getur "misst" það úr einhverri hæð. Vel þjálfaðir foreldrar og eldri systkinin eru óþreytandi við að beygja sig eftir dótinu, en úpps! alltaf missir hún það aftur. Alveg óvart að sjálfsögðu.

En við höfum nú reyndar bara gaman að þessu, enda ekkert yndislegra en að fylgjast með börnunum sínum þroskast og dafna vel. Og Sólveig dafnar vel, stækkar og þroskast og líður ótrúlega vel. Sefur allar nætur eins og steinn og hlær og brosir og hjalar á daginn. Yndislegt líf.

Smábarnastuð

Birkir og Ásdís komu í heimsókn (í fylgd foreldra sinna, að sjálfsögðu).
Það gekk illa að festa þau öll á filmu á sama augnabliki.

Stórgróði

Ég fékk frábæra viðskiptahugmynd. Slæ tvær flugur í einu höggi. Stórgræði á raforkusölu og virkja þennan leiðinda vindstreng hér bak við hús. Framkvæmdakostnaðurinn við uppsetningu vindmyllunnar er bara 116 þús og arðsemin er 6600 kr á ári. Semsagt, eftir 17,5 ár fer ég að græða. Hljómar vel. Eini gallinn eru fúlu afturhaldssömu nágrannarnir mínir. Eru endalaust að væla um að þetta skemmi útsýni, sé hávaðamengun og eitthvað eru þeir líka að röfla um að fjöldi fugla eigi eftir að drepast við að fljúga á vindmyllublöðin. Þeir skilja ekki hverskonar lyftistöng þetta á eftir að verða fyrir samfélagið hér í Rimahverfinu, þannig að ég held bara mínu striki.

Ég byggi kofa hér í bakgarðinum sem heldur næstum því vatni og vindum og býð kínverjunum að búa þar á meðan þeir vinna að uppsetningu vindmyllunnar. Uss, þeir eru nú ekki svo góðu vanir, þeim finnst þetta bara fínt. Verst að þegar arðsemin var reiknuð aftur, þá lækkaði hún niður í 4400kr. Jæja, ég byrja þá bara að græða eftir 26 ár. Og svo eru kínversku verktakarnir eitthvað að væla um að uppsetingin verði dýrari en þeir héldu. Jarðvegurinn hér bakvið hús er víst svo svakalega sprunginn og það gerir þeim erfitt fyrir. Æ, ég má ekki vera að því að hafa áhyggjur af því núna. Er að fara á fund með Ragga nágranna. Hann vill meina að vindmyllan nái inn á lóðina hans og hann heimtar 100 þúsund fyrir þennan smáskika. Pæliði íðí!

Mér datt þessi samlíking í hug þegar ég las grein í fréttablaðinu eftir Þórólf Matthíasson hagfræðiprófessor við HÍ þar sem hann tiltekur helstu tölur vegna Kárahnjúkavirkjunar. Framkvæmdakostnaður er 116 milljarðar, arðsemin var lækkuð úr 6,6 milljörðum í 4,4 milljarða. Impregilo kemur með bakreikning því kostnaður vegna sprungufyllinga er mun meiri en ætlað var. Og landeigendur fara fram á 100 milljarða vegna vatnsréttinda. Það er gott hvað það er auðvelt að hætta við vindmyllubyggingar.

Haust

Haustin eru alltaf mjög sérstakur tími í mínum huga. Á haustin eru allir svo uppfullir af krafti og bjartsýni. Fólk ætlar sér virkilega að taka veturinn með trompi. Skólarnir að byrja og allar búðir fullar af námsmönnum að kaupa skóladót fyrir veturinn. Allir ætla þeir að sinna náminu vel, í vetur verður sko alltaf lært heima. Alls staðar hittir maður fólk sem ætlar sér stóra hluti. Í vetur verður sko tekið á því í ræktinni. Í vetur borðum við hollan mat, ekkert skyndidrasl. Kaupum ársmiða í leikhúsið, skráum okkur á spænskunámskeið....... sigrum heiminn. Á haustin er framtíðin svo björt og allt svo auðvelt.

Og við erum svona líka. Ójá. Við hlökkum virkilega til vetrarins og ætlum okkur mikil afrek.
Líklega eru Snæfríður og Sindri smituð af þessari haustbjartsýni.

Snæfríður verður að æfa fimleika, sund, skák og trompett, en dauðlangar líka til að bæta við skautum, fótbolta, körfubolta og skátum.

Sindri verður að æfa fimleika, fótbolta, skák og blokkflautu, en dauðlangar til að bæta við sundi, skautum, handbolta, fólbolta og körfubolta.

Og bæði ætla þau alltaf að fara snemma að sofa og læra heima strax eftir skóla og vera dugleg að æfa sig á hljóðfærin sín. Já, á haustin er allt svo auðvelt.