Grettir

Þegar við Guðrún vorum á okkar "sokkabandsárum" fórum við að sjá söngleikinn Gretti. Og skemmtum okkur svakalega vel.
Á laugardagskvöldið fórum við systurnar aftur á söngleikinn Gretti og skemmtum okkur vel - komum samt út af sýningunni með nokkra bakþanka.

Gamli Grettir skoppaði um leiksviðið á brókinni - og okkur þótti það pínu fyndið.
Nýji Grettir skoppaði jú líka um á brókinni, en klámvæðing síðustu ára hefur gert það að frekar ófyndnu atriði. Þessvegna hefur "þurft" að "krydda" sýninguna dálítið fyrir nútímafólk. Bæta við atriði með gervitippi niður að hnjám, bæta við risabrjóstum í klámmyndastíl, bæta við tvöfaldri nauðgun. Pimpa alla sýninguna svolítið upp.

Af hverju þykir nauðsynlegt að hafa svona atriði í hverri einustu sýningu sem er sett upp? Það var ekkert í söguþræðinum sem kallaði á þetta, enda sami söguþráður og í gamla Gretti. Er fullt af fólki sem kemur annars og kvartar "hei! þetta var ömurleg sýning, bara ekki eitt einasta klúrt atriði!!". "Ég á rétt á því að leikhús þjóðarinnar og borgarinnar sjái mér fyrir klúru efni!!". "Þetta er svindl, það var engin nauðgun í leikritinu mínu!!".

Málið er nefnilega að við systurnar fórum með börnin okkar á söng- og gleðileikinn Gretti. Við þóttumst nokkuð góðar því við þekktum báðar leikritið og vissum vel að það yrði skemmtilegt sjóv fyrir alla fjölskylduna. Sem það reyndar var að langmestu leiti. Mjög flott og skemmtilegt sjóv fyrir alla fjölskylduna. Og við vorum langt frá því að vera eina barnafólkið í salnum. Langt frá því. Við gleymdum bara að reikna með klámvæðingunni. Gleymdum að reikna með því hvað allir eru orðnir dofnir og ónæmir.

En sem betur fer eru börnin ekki enn orðin dofin og ónæm. Þeim fannst sýningin ótrúlega skemmtileg - en fullgróf. Er bara ekki komið nóg af þessari klámvitleysu?